Forth Town

Dorian White.
Anglik.
26 lat.
Pracownik biblioteki.
Absolwent Akademii Sztuk PiĂŞknych.
Malarz.

Bo to byÂło tak, chociaÂż zdanie, ogĂłlnie – opowieœÌ, moÂżna zacz¹Ì inaczej my zaczniemy od „bo” i tego siĂŞ trzymajmy. W takim razie…
Bo to by³o tak, ¿e pierwszego grudnia tysi¹c dziewiêÌset osiemdziesi¹tego szóstego roku w Londynie przyszed³ na œwiat Dorian White i mia³ wyrosn¹Ì na prokuratora, na cz³owieka tak samo prawego jak jego ojciec. Tylko coœ posz³o nie tak, mo¿e to jakiœ b³¹d, najlepiej podmiana w szpitalu, rodzice Doriana doszukiwali siê ró¿nych rozwi¹zaù, ale tak czy siak, ch³opak by³ ich synem i musieli to jakoœ przetrzymaÌ.
M³ody White na pocz¹tku a¿ taki z³y nie by³, wyj¹tkiem by³a niesamowita chêÌ ci¹gania dziewczêt za warkocze, oblewania ich wod¹ z wê¿a ogrodowego czy chocia¿by rzucania w dziewuchy ró¿nymi rzeczami z piaskownicy. Ale jak ka¿dy piêciolatek w koùcu i z tego wyrós³, poniewa¿ kiedy mia³ ju¿ mniej wiêcej piêtnaœcie lat przedstawicielki p³ci kobiecej dalej go nie obchodzi³y, chyba ¿e mia³y dzia³kê koki przy sobie, ale to ju¿ inna sprawa.
Tak, tak, Dorian bra³, pali³, pi³ i ogólnie rzecz bior¹c przepieprzy³ znaczn¹ czêœÌ swojej m³odoœci ( i w przenoœni i dos³ownie), taki pospolity, zdemoralizowany dzieciak który gdzieœ mia³ to czy rani w ten sposób innych czy nie. Daleko z tym nie zaszed³, bo na przymusowy odwyk i to by³o tak, ¿e on stamt¹d to zwiewa³ to go znowu tam œci¹gano, a póŸniej szukali oœrodka w którym dano by sobie z krn¹brnym m³odzieùcem radê.



Wolne ¿arty, cech¹ Doriana by³a przede wszystkim upartoœÌ.
Wypisali go, niby to wyleczonego, a w momencie wyjÂścia z tego przeklĂŞtego zakÂładu miaÂł juÂż osiemnaÂście lat, byÂł wÂściekÂły na caÂły Âświat i nie chciaÂł mieĂŚ z nikim ze swojej przeszÂłoÂści nic wspĂłlnego.
Rzecz jasna cholerni rodzice znaleŸli go doœÌ szybko, by³o trochê p³aczu, trochê krzyku, na koniec stanê³o na tym i¿ Dorian ma skoùczyÌ edukacjê, któr¹ rzecz jasna bêdzie mieÌ op³acon¹, a póŸniej ma woln¹ rêkê i mo¿e robiÌ ze sob¹ co chce.
Dorian edukacjĂŞ skoĂączyÂł, zostaÂł absolwentem Akademii Sztuk PiĂŞknych i wyprowadziÂł siĂŞ.
Mieszka³ trochê tu, trochê tam, by w koùcu trafiÌ do Forth Town, wynaj¹Ì mieszkanie w jednej z tych barwnych, bocznych uliczek i zacz¹Ì malowaÌ, w czym okaza³o siê ¿e jest ca³kiem niez³y. Szczególnie gdy weŸmie prochy, bo wtedy powstaje czysty, prawdziwy, niewymuszony surrealizm.
Szkoda, Âże z samych obrazĂłw i rysunkĂłw siĂŞ nie wyÂżyje, bo to zmusiÂło go do podjĂŞcia jakÂże nudnej roboty w bibliotece.
Teraz… Teraz nie zorientowaÂłbyÂś siĂŞ, Âże od czasu do czasu coÂś wciÂągnie, pospolity dwudziestoszeÂściolatek, z ktĂłrym moÂżna i wyjœÌ siĂŞ napiĂŚ i pogadaĂŚ i moÂże nawet zaprzyjaÂźniĂŚ, o ile siĂŞ to, to nie zamyÂśli, bo wtedy bywa nie do Âżycia. 

Ostatnio edytowany przez Dorian W. (16-06-2012 20:55:43)